สวัสดี...

...of te wel 'vaarwel'. Een vaarwel aan het Panviman Resort en een vaarwel aan Koh Chang. Natuurlijk ook een vaarwel aan onze kleine Lula Mae van wie we gisteren afscheid genomen hebben met een dikke knuffel en we de wens uitgesproken hebben dat ze de mooiste Thai Ridgeback van het eiland mag worden.
De rassen zijn gepakt en na een goed ontbijt worden we door de minivan van het resort opgehaald. De chauffeur brengt ons naar de Centrepoint pier vanwaar de boot naar het vaste land vertrekt. Kaartcontrole voor de ferry is er niet dus gaan we maar aan boord. Ook tijdens de overtocht worden de kaartjes niet gecontroleerd. Het lijkt me dus vrij makkelijk om als arme kansloze Cambodjaan de overtocht te wagen naar het Thaise Koh Chang en daar je geluk te beproeven. Maar misschien is het niet zo makkelijk als ik me nu bedenk. De overtocht duurt 45 minuten, hierna volgt een busreis van 6 tot 6.5 uur. Lange zit maar deze keer is de bus bij lange na niet vol en hebben we dus alle ruimte. We stoppen een keer voor een plaspauze en krijgen ook de gelegenheid om tijdens deze stop wat te eten, daarna leggen we het laatste stuk naar Bangkok af. We worden vlakbij Khao San Road gedropt dus na een minuut of 10 lopen in de stadse hitte (we missen het heerlijke zeewindje van Koh Chang nu al ) komen we aan bij ons hotel. Het Chillax Resort is ons helemaal aan het begin van onze vakantie prima bevallen, dus daar strijken we ook deze keer weer neer.