Afd(w)alen in Loee Antilope Canyon...

Via een metalen trap dalen we af in Antilope canyon in en luisteren onderwijl naar wat onze Navajo gids vertelt over de canyon en de betekenis ervan voor de Navajo indianen. Ja, ook wij doen dus mee aan de commercie. Echter zonder ticket en vergunning valt er weinig te zien.
Antelope Canyon bestaat uit twee kleine canyons; Lower Antelope Canyon en Upper Antelope Canyon. Het worden ook wel slot canyons genoemd; smalle kloven die door water of modder zijn uitgesleten. Gewapend met de camera's van onze mobiele telefoons en de spiegelreflex dalen we verder de canyon in. Dat een bezoek aan deze canyon niet geheel ongevaarlijk is blijkt wel uit het feit dat hier op 12 augustus 1997 in de canyon 11 mensen om het leven kwamen tijdens een onverwachte vloedgolf en modderstroom. Op 30 oktober 2006 ontstond een modderstroom die 36 uur bleef doorrazen. De autoriteiten hebben destijds de Lower Antelope canyon voor 5 maanden gesloten.
Vandaag is het echter prachtig weer, zon, geen wind, aangename temperatuur. Volgens onze gids 'a perfect day'. Desalniettmin worden we bevolen al wat onze gids vraagt op te volgen zodat we straks allemaal gezond en wel in onze auto's kunnen stappen. Schorpioenen, spinnen, slangen, coyotes en prairiehonden, het leeft hier allemaal en een ongeluk zit in een klein hoekje.
Op de bodem van Lower Antilope Canyon aangekomen worden we getrakteerd op een waar kleurenschouwspel wat steeds veranderd door de lichtinval van de zon tussen de rotsen en de rotswanden door. Rood-, oranje-, geel-, paars- en blauwtinten in allerlei kleurscharkeringen verbazen ons....en daar hoor ik het, het komt van heel ver maar de muziek is terug in mijn hoofd; indiaanse klanken met een drum, trommels en fluiten. De melodie is me onbekend maar het lied past perfect in deze omgeving en doet bijna religieus of spiritueel aan. We gaan de laatste trap op naar boven en ik draai me nog even om.... Zie ik daar een tipi met een indianenfamilie die klaar zit om met ons de vredespijp te roken? Die uitnodigend staan te zwaaien met een instrument om samen muziek te maken? Verblind door het daglicht kom ik weer in het heden, waarschijnlijk was ik in trance gebracht door de repeterende melodie, want ik zie niets anders meer dan een groep toeristen uitgelaten pratend over wat men zojuist heeft gezien...